نقد و بررسی «استن لی» برای پادشاه کامئو، مبارزه ای برای حفظ کانون توجه

روی صفحه، استن لی – چهره عمومی مارول کامیکس و موضوع، عمدتاً مستند تراشه دیوید گلب به همین نام – به عنوان یک فضانورد، یک ژنرال، یک باشگاه استریپ MC، یک داور مسابقه زیبایی، یک حامل نامه، نقش آفرینی کرد. یک آرایشگر بین کهکشانی، یک ساکن بخش روان، یک فروشنده هات داگ و بسیاری از عابران بدبخت. او هرگز ابرقهرمان نبود. اما لی معتقد بود که موفقیت او به این دلیل است که عصبیت ها، نقص ها و سفرهای نفسانی ابرقهرمانانش، هر یک را کمی شبیه او کرده است.

البته لی برخلاف بسیاری از فانی ها زندگی می کرد. به نظر می‌رسید که او هر چه بزرگتر می‌شد جوان‌تر می‌شد (با کمک عینک آفتابی و توپی). از زمان شغل او به عنوان پسر دفتر در انتشارات تایملی در سال 1939 تا زمان مرگش در سال 2018، دهه های لی در صنعت کمیک با سرعتی سپری شد که به نظر می رسد پیوستار زمان-فضا را خم می کند. بر اساس فایل صوتی آرشیوی خود که فیلم را روایت می کند، او تا سال 1961 به حرفه خود احترام نمی گذاشت و احتمالاً هنوز امیدوار بود که نام واقعی خود – استانلی مارتین لیبر – را در زمان نوشتن رمان بزرگ آمریکایی بازیابی کند.

ناامید کننده و در عین حال اجتناب ناپذیر است که داستان خلق لی جای خود را به شخصیت هایی می دهد که او به خلق آنها کمک کرده است. این مستند به طرز عجیبی به دعواهای مالکیتی بین لی و تصویرگران ستاره‌اش جک کربی و استیو دیتکو اشاره می‌کند که وارثانشان نبردی را علیه شرکت به راه انداخته‌اند. (مارول نیز این فیلم را تولید کرده است.) این تقریباً به همان اندازه تاریک است که گلب مایل است یا می تواند به آن دست پیدا کند – اگرچه طرفدارانی که در جنگ فرهنگی بین دی سی و مارول طرفدار می شوند مانند مشعل انسان در کلیپی از دی سی سابق روشن می شوند. سردبیر جولیوس شوارتز اصرار می‌ورزد که خوانندگانش «نمی‌خواهند تحصیل کنند»، در حالی که لی به وضوح پوزخند می‌زند.

استن لی
درجه بندی نشده. مدت زمان: 1 ساعت و 26 دقیقه. در دیزنی + تماشا کنید.