راجر فدرر با شکست پرده حرفه خود را پایین می‌آورد، اما همچنان در کنار دوست و رقیب دیرینه خود رافائل نادال خیره می‌شود.

CNN
–

دوران حرفه ای راجر فدرر ممکن است با شکست در روز جمعه به پایان برسد، اما تشویق های ایستاده پنج دقیقه ای که بعد از آن انجام شد، گواهی بر اثر منحصر به فرد و پاک نشدنی او در ورزش تنیس بود.

تحسین جمعیت، تشویق های به ظاهر بی پایان و شعارهای «راجر، راجر، راجر»، گریه فدرر را درآورد.

او پس از بازی گفت: “خوشحالم، غمگین نیستم”، شکست 6-4 6-7 9-11 به جک سوک و فرانسیس تیافو در کنار دوست و رقیب دیرینه رافائل نادال در جام لیور در O2 لندن. آرنا.

برای آخرین بار از بستن بند کفشم لذت بردم. همه چیز آخرین بار بود.»

پس از 24 سال برتری در زمین – بیش از 1500 مسابقه، 103 عنوان انفرادی و 20 گرند اسلم – این آخرین مسابقه رقابتی فدرر بود.

تای بریک حماسی که پیروزی را برای این زوج آمریکایی رقم زد، نه تنها پایانی مناسب برای مسابقه ای بود که علیرغم ساختن شدید و غالباً احساسی، از نظر عظمت و کیفیت بسیار فراتر از انتظارات بود، بلکه همچنین برای حرفه ای که بسیاری از آنها را به وجود آورد. لحظات نبوغ و شادی را برای بسیاری فراهم کرد.

برای رقابتی سه روزه بین تیم‌هایی از اروپا و سایر نقاط جهان که از زمان آغاز به کار آن در سال 2017 به ندرت چیزی بیش از یک نمایشگاه احساس می‌شد، اعلام بازنشستگی فدرر به بازی آخر این هفته اعتبار بخشید.

در حالی که این رقابت که شامل 9 مسابقه انفرادی رو در رو و سه مسابقه دونفره است، ممکن است قبلا توجه جهانی را به خود جلب کرده باشد، نسخه امسال بدون شک به یکی از بزرگترین رویدادهای تنیس سال تبدیل شده بود.

البته، این تا حد زیادی به این دلیل بود که آن آهنگ فدرر بود، اما همچنین چیزی را به طرفداران تنیس ارائه می‌کرد که سال‌ها ندیده بودند: فدرر، نادال، نواک جوکوویچ و اندی موری همه سالم و با هم در یک تورنمنت شرکت کردند.

بدون شک پست های رسانه های اجتماعی از این چهار ستاره فوق العاده در هفته منتهی به این رویداد، حس نوستالژیکی برای طرفداران ایجاد می کرد. گروه چهار نفره گرمای واقعی را نسبت به یکدیگر نشان دادند، شبیه به گروهی از دوستان مدرسه ای که سال ها بود با هم نبودند، در حالی که مکان های دیدنی لندن را کاوش می کردند.

با این حال، شاید احساس نوستالژی نه تنها از جام لیور 2022 ناشی می شد که نشان دهنده پایان دوران طولانی و داستانی فدرر بود، بلکه از این واقعیت بود که در نهایت آغاز پایان دوران طلایی تنیس را تأیید کرد.

با توجه به اینکه نادال، جوکوویچ و موری همگی در سن 30 سالگی خود هستند و غیبت‌های طولانی مدت در طول دوران حرفه‌ای خود با مصدومیت مواجه شده‌اند، بازنشستگی‌های احتمالی آن‌ها در حال حاضر بزرگ‌تر از ورزش است.

این چهار بازیکن – همانطور که موری در صفحه اینستاگرام خود به صورت طنز بیان می کند – “3 بزرگ به اضافه چند دلقک” – رسماً هرگز دوباره به همان تورنمنت افتخار نخواهند کرد.

جایی که دستاوردهای فدرر در زمین در میان بزرگان بازی مردان قرار می‌گیرد، مورد بحث قرار می‌گیرد – اگرچه او بدون شک در بین سه تیم برتر قرار دارد – شکی نیست که او متعالی‌ترین تنیسوری است که تا به حال یک راکت بلند کرده است.

تا حد زیادی به دلیل نحوه بازی او، هیچ کس دیگری در این ورزش مورد تحسین جهانی قرار نگرفته است، مورد تایید قرار نگرفته است یا به نمادی فرهنگی مانند سوپراستار متین سوئیسی تبدیل نشده است.

در بیشتر دوران حرفه‌ای‌اش، فدرر به‌جای ور رفتن، به نظر می‌رسید که در اطراف زمین می‌چرخد، قفل‌هایش در بالای سر بندش می‌چرخد و می‌پرد، در حالی که بک‌هند یک‌دستی زیبایی‌شناختی ظالمانه‌اش به نمادین‌ترین و قابل تشخیص‌ترین شوت تنیس تاکنون تبدیل شده است.

مهمتر از آن، زیبایی بازی او – در اوج قدرتش – موفقیت بی سابقه ای به ارمغان آورد. او اولین بازیکنی بود که رکورد قبلی 14 عنوان گرند اسلم مردان را که توسط پیت سامپراس در دست داشت را پشت سر گذاشت، سپس اولین بازیکنی شد که به 20 عنوان برجسته رسید.

در حالی که نادال و جوکوویچ ممکن است اکنون از مجموع گرند اسلم های او پیشی گرفته باشند، نبردهای حماسی فدرر با این دو بازیکن در طول دوران حرفه ای خود تنها به میراث او افزوده است.

در روزی دیگر، سه مسابقه ای که قبل از خداحافظی نهایی فدرر انجام شد، ممکن است به خودی خود قابل توجه باشد – مورای در مقابل الکس دی میناور یک رویارویی به خصوص جذاب بود – اما امروز مانند گرم کردن رویداد اصلی بود.

در پایان ست دوم مسابقه موری مقابل دی میناور – که استرالیایی در تساوی بریک در ست سوم پیروز شد تا اولین امتیاز روز تیم جهان را کسب کند – فدرر در تیم اروپا شورت و هدبند خود را تغییر داده بود. آماده به نظر می رسید تا به دادگاه برود، و فقط به انتظاری که به طور پیوسته در داخل سالن ایجاد شده بود افزود.

در مصاحبه ای که دی میناور در زمین بعد از مسابقه انجام داد، او اشاره کرد که چگونه تیم ورلد را در برابر نادال و فدرر تشویق می کند که در نتیجه این بازیکن 23 ساله توسط جمعیتی هو شد و سپس به خنده منفجر شد.

هنگامی که سرانجام نام فدرر در حالی که او به سمت زمین می رفت، اعلام شد، سر و صدای جمعیت به قدری کر کننده بود که صدای گوینده را کاملاً خاموش کرد قبل از اینکه او بتواند سوئیسی و شریک دوبلش نادال را معرفی کند.

این بازیکن 41 ساله در هنگام خواندن دستاوردهایش در حین تمرینات گرم‌آپ با تشویق شدید دیگری مواجه شد، اما بلندترین غرش زمانی شنیده شد که فدرر یک رگبار را با مشت زد تا او و نادال اولین امتیاز مسابقه را به دست آورند.

در اکثر مبادلات افتتاحیه، همچنان در ضربات فدرر زیپ وجود داشت که او خود را با ظرافت علامت تجاری خود در اطراف زمین حمل می کرد، اما زمانی که به دنبال یک دراپ شات از تیافو بود که در فاصله دو یاردی جلوتر از او فرود آمد، سن در پاهای فدرر آغاز شد. برای اولین بار در حالی که تلاش می کرد به توپ برسد.

نه اینکه این لحظات اغلب اتفاق افتاده باشد، فکری قابل توجه با توجه به سن او و سه عمل جراحی زانو که انجام داده است. در واقع، همانطور که او همچنان به نشان دادن لمس قابل توجهی – به ویژه در تور – ادامه داد، به احتمال زیاد در جمعیت ظرفیت داخل O2 Arena تعجب می کرد که چرا او اصلاً بازنشسته می شود.

یک لحظه به ویژه هنگامی که نمایشگرهای بزرگ بازپخش‌ها را نشان می‌دادند، صدای نفس‌های تکان‌دهنده‌ای را در میان جمعیت به همراه داشت. در حالی که یک توپ کوتاه را تعقیب می کرد، فدرر فورهند خود را از شکاف کوچک بین تور و تیرک فشار داد.

شاید امتیاز آنها را از دست داده باشد، چون توپ از بالای دروازه عبور می کرد، اما فدرر حتی در آخرین بازی دوران حرفه ای خود لحظاتی را رقم زد که بیشتر آنها قبلاً هرگز در زمین تنیس ندیده بودند.

شاید تعجب آور نباشد که به نظر می رسید هنوز جادوی زیادی در چیزی که بسیاری از بینندگان در طول زندگی حرفه ای او اغلب به عنوان عصا به جای راکت توصیف می کردند، باقی مانده است.

لبخندهای زیادی هم از سوی فدرر و هم نادال در اوایل شروع شد، از جمله خنده وقتی که فدرر به وضوح نقشه بازی آینده را اشتباه نشنیده بود و مجبور شد برای صحبت دوباره به طرف شریک خود برود، که در نتیجه سوئیسی با افتضاح دستانش را بالا گرفت. عذر خواهی کردن.

اما با پایان یافتن ست اول، حال و هوای زمین تغییر کرد زیرا ماهیت رقابتی بی‌امان که این دو بازیکن را در طول سال‌ها به چنین نیرویی تبدیل کرده بود، سرانجام به میدان آمد.

وقتی این زوج که طرفداران آن را با محبت “فدال” می نامیدند، ست اول را 6-4 به پایان رساندند، فضای داخل سالن در آستانه پارتی بود.

اما اشتباه نکنید، جوراب و تیافو به هیچ وجه خوشحال نبودند که غلت بزنند و به فدرر اجازه دهند با یک پیروزی آسان به غروب آفتاب برود. این دو نفر آمریکایی در اوایل ست دوم سرویس را شکستند زیرا به دنبال خراب کردن فضای مهمانی بودند، اما فدرر و نادال به زودی برای بازگرداندن برابری شکست خوردند.

بهترین بازی این مسابقه با امتیازات 5-5 مساوی بود، زیرا نادال شش پوینت شکست را نجات داد – از جمله یکی از ضربه های پشت سر هم از فدرر که تشویق شدید جمعیت را به دنبال داشت – تا این زوج در آستانه بازی قرار بگیرند. پیروزی

اما سوک پس از آن سرویس بازی دشواری را برای خود برگزار کرد تا ست را به تای بریک برساند، اولین امتیاز آن فدرر – و کل ورزشگاه – فکر کردند که او یک آس را سرویس کرده است، اما با یک تماس “بگذارید” از سوی تیم مورد استقبال قرار گرفت. داوری که با صدای بلند توسط کل ورزشگاه هو شد.

یک تساوی درخشان از دو نفر آمریکایی، ست دوم را مهر و موم کرد و منجر به یک تصمیم حماسی شد.

درامی که در ست سوم بسته شد – برتری 3-0 توسط فدرر و نادال باز شد و هدر رفت، فورهند وحشیانه ای که تیافو به پشت فدرر کوبید و یک آس از فدرر که با تشویق ایستاده مورد استقبال قرار گرفت – پایان مناسبی بود برای حرفه ای بی نظیر

در پایان، اینکه فدرر نتوانست برد را تضمین کند خیلی مهم نبود و احساسات در سخنرانی خداحافظی او – که به سختی توانست از آن عبور کند وقتی در مورد حمایت خانواده اش در طول دوران حرفه ای اش از او صحبت می کرد – همچنین دوبل های او را کاهش داد. شریک اشک

فدرر گفت: «این یک جشن است. “این دقیقا همان چیزی است که من در پایان می خواستم، دقیقا همان چیزی است که به آن امیدوار بودم.”