یک تونل بزرگ در زیر آبشار نیاگارا باز شده است

(سی ان ان) –آبشار نیاگارا، یکی از شگفتی‌های آب‌های سفید که همه از مرلین مونرو گرفته تا مارک تواین از آن دیدن کرده‌اند، برای حداقل دو قرن یک آهن‌ربایی بوده است که مسافران جهانی را به خود جذب می‌کند. اما تا این سال، تونل عظیمی که در اعماق آبشار مدفون شده بود برای بازدیدکنندگان ممنوع بود.

صخره‌های زیر آبشار سه‌گانه غول‌پیکر که در مرز بین ایالت نیویورک آمریکا و استان انتاریو کانادا قرار دارد، با اتاقک‌هایی که برای مهار نیروهای قدرتمند طبیعت که در بالای سرشان رعد و برق می‌زنند، کنده‌شده‌اند.

و اکنون، یک تونل 670 متری (2198 فوتی) که بیش از یک قرن پیش در سمت کانادا ساخته شده بود، افتتاح شده است تا مقیاس شگفت انگیز این شگفتی های مهندسی را آشکار کند.

از ژوئیه 2022، این بخشی از تورهای تور ایستگاه برق پارک های نیاگارا از کار افتاده است که یک سال قبل آغاز شده بود. کاوش در آن نگاه اجمالی جذابی به کارهای پیشگامانه ارائه می دهد که به آوردن این گوشه از آمریکای شمالی به عصر مدرن کمک کرد.

این نیروگاه که از سال 1905 تا 2006 کار می‌کرد، آب رودخانه عظیم نیاگارا را برای راه‌اندازی ژنراتورهای غول‌پیکری هدایت می‌کرد که صنعت منطقه‌ای را برق می‌داد و به بندر بزرگ دریاچه‌های بوفالو در نزدیکی شهر نور کمک می‌کرد.

به گفته راهنمای تور ایستگاه النا زوریچ، منطقه اطراف آبشار، زمانی مرکز فعالیت بازرگانانی بود که می‌خواستند با استفاده از برق آبی پول نقد کنند.

نیروگاه برق آبی آدامز اولین نیروگاهی بود که افتتاح شد و از سال 1895 تا 1961 در سمت ایالات متحده کار کرد. در سمت کانادا، شرکت برق انتاریو از سال 1905 تا 1999 و ایستگاه تولید برق تورنتو از سال 1906 تا 1974 فعالیت کردند.

معماری ترکیبی

امروزه ایستگاه پارک های نیاگارا تنها نیروگاه برق آبی کاملا دست نخورده جهان در عصر خود است. این شرکت که در ابتدا توسط شرکت کانادایی نیروگاه نیاگارا اداره می‌شد، از ژنراتورهای وستینگهاوس برای ایجاد جریان‌های متناوب که توسط مخترع نیکولا تسلا ثبت شده بود استفاده می‌کرد – فناوری پیشرفته در آن زمان.

همانطور که راهنمای تور Zoric برای بازدیدکنندگان توضیح می دهد، این گیاه در زمانی ساخته شده است که زیبایی شناسی حاکم بود. او می‌گوید که نمای بیرونی از سنگ آهک روستایی و کاشی‌های سقف آبی آن تلاشی از معمار نیویورکی، الجرنون اس. بل، بود تا سازه را با آبشارها ترکیب کند.

قبل از رسیدن به تونل، به بازدیدکنندگان نیروگاه یک مدل مقیاس از کارهای مهندسی عظیمی که برای تبدیل آب‌های کوبنده به برق انجام شده نشان داده می‌شود.

زوریک نشان می‌دهد که آب از کجا وارد می‌شود، جایی که برای نیرو دادن به توربین‌ها از یک شفت عبور می‌کند، و سپس از طریق یک تونل به نقطه تخلیه در پایه آبشار نعل اسب، بزرگترین آبشار از سه آبشار نیاگارا می‌رود.

مارسلو گروسو، مدیر ارشد مهندسی و عملیات کمیسیون پارک های نیاگارا، از زمانی که برای اولین بار در سال 2017 پیش بینی شد، درگیر این پروژه بوده است.

او می‌گوید: «این نیروگاه با دو ژنراتور شروع به کار کرد و تا سال 1924، هر 11 ژنراتور نصب شد، که امروز در اینجا مشاهده می‌کنید.

“در کنار هر ژنراتور یک “گاورنر” وجود دارد که جریان آب را به یک توربین تنظیم می کند. یک ترمز هوا در گاورنر به تنظیم جریان کمک می کند. آنها دقیقاً به 250 دور در دقیقه نیاز داشتند تا 25 هرتز به آنها بدهد.”

یک نوع

یک آسانسور شیشه ای بازدیدکنندگان را تا 55 متر از زیرساخت های شش گانه مورد نیاز برای فرآیند تولید برق آبی پایین می برد. در پایین تونلی است که آب از آنجا خارج می شود.

این تونل که تقریباً هشت متر ارتفاع و شش متر عرض دارد نیز یک جاذبه تاریخی و بی نظیر است و در قیمت ورودی نیروگاه گنجانده شده است.

گروسو می گوید: «هزاران کارگر چهار سال طول کشید تا شیل زیر اتاق اصلی تولید را با استفاده از فانوس، دینامیت، کلنگ و بیل حفاری کنند.

گروسو می‌گوید: «در مسیر پایین، آب پره‌های توربین را می‌چرخاند. آنها به یک شفت 41 متری متصل بودند که تا طبقه اصلی بالا می رفت و روتور را در دینام می چرخاند و برق متناوب را تولید می کرد.

با قدم زدن در امتداد گذرگاه قوسی تونل، او به نشانه‌های سفید گچی اشاره می‌کند که تقریباً به بالای دیوارهای آجری قوسی می‌رسند.

او می گوید: «می توانید ببینید که آب چقدر بالا رفته است. در این تونل 71000 گالن آب وجود داشت که با سرعت 9 متر در ثانیه حرکت می کرد.

این تونل با انحنای ملایم که مانند یک قلعه ساخته شده است، از چهار لایه آجر و 18 اینچ بتن تشکیل شده و توسط شیل احاطه شده است.

گروسو خاطرنشان می کند: “این شگفت انگیز است که آنها بدون برق چه کاری انجام دادند.”

ما تعمیرات جزئی آجری انجام دادیم و لنگرهای سنگی را به طاق اضافه کردیم تا از یکپارچگی سازه اطمینان حاصل کنیم، اما شکل واقعاً خوبی دارد. آنها از زمان ساخت آن فقط دو بار تعمیر و نگهداری انجام دادند، یک بار در دهه 1950 و یک بار در دهه 1990.”

نمای بی نظیر

نزدیک انتهای تونل صدای غرش شروع به پر کردن هوا می کند. نور طبیعی با خروج مسیر روی یک سکوی تماشای 20 متری در سطح رودخانه که تقریباً در پایه آبشار نعل اسب قرار دارد، می ریزد. گروسو باید فریاد بزند تا صدای تپش بی وقفه شنیده شود.

اینجا جایی است که آب تونل به رودخانه می ریزد. این بهترین مکان برای دیدن آبشار است.

این سکو همچنین به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد تا قایق‌های توریستی را تماشا کنند، پر از مسافرانی در پانچوهای بارانی که مانند چوب پنبه در پای آبشار می‌چرخند.

برای تکمیل تجربه نیروگاه، یک نمایش شبانه با عنوان «جریان‌ها: قدرت نیاگارا دگرگون شد» وجود دارد. تجربه نور و صدا تاریخچه نیروگاه را ترسیم می کند و شامل پیش بینی های سه بعدی از موج های آب، توربین ها و جرقه های برق است.

بازدید از نیروگاه و تونل حدود دو ساعت طول می کشد، اما برای شرکت در نمایش عصر یک شب اقامت توصیه می شود. مکان‌های اقامتی از هتل‌های سطح‌بالاتر با منظره آبشار مانند هیلتون گرفته تا مکان‌هایی با بودجه‌ای مانند «دِیِز این» متغیر است.

در مورد ناهار خوری، آبشار نیاگارا زمانی کاملاً یک شهر هات داگ و سیب زمینی سرخ کرده بود. فست فود هنوز در اطراف است، اما مقصد بازی خود را ارتقا داده است. منوهای محلی با الهام از سرآشپزها در مؤسسات پارک نیاگارا از جمله رستوران تیبل راک هاوس و همچنین مکان‌های غذاخوری مستقل مانند AG که محصولات مزرعه خود را ارائه می‌کند، موجود است.

همچنین ارزش دیدن پارک وی نیاگارا است که در امتداد رودخانه نیاگارا می پیچد و می توان پیاده یا با دوچرخه الکترونیکی کرایه ای آن را کاوش کرد. توقفگاه‌های مسیر عبارتند از نقطه دیدبانی ویرپول و ایستگاه تولید سر آدام بک، ساختاری یکپارچه در امتداد رودخانه که در حال حاضر به شبکه برق جنوب انتاریو کمک می‌کند.

سفر به آبشار نیاگارا از بسیاری جهات انرژی زا است. این مکان زیبایی طبیعی است، اما همچنین می تواند شما را وادار کند دو بار در مورد نیروهای طبیعی که به شکل گیری زندگی مدرن ما ادامه می دهند فکر کنید.