ناسا مدال های فضانوردان آپولو 7 را در مراسمی در اکتبر 2008 به استناد خدمات ممتاز ارتقا داد، علیرغم مشاجراتی که با کنترلرهای پرواز داشت، به موفقیت ماموریت اشاره کرد. اما آقای کانینگهام تنها خدمه در قید حیات بود. سرگرد آیزل، که در سال 1987 درگذشت، توسط بیوه‌اش، سوزان آیزل بلک، نمایندگی شد. کاپیتان شیرا که در سال 2007 توسط فضانورد بیل اندرس درگذشت.
آقای کرافت موضع آشتی جویانه ای اتخاذ کرد. او در یک پیام ضبط شده به آقای کانینگهام گفت: “ما یک بار به شما سختی دادیم، اما شما مطمئناً از آن جان سالم به در برده اید و از آن زمان بسیار خوب کار کرده اید.” “تو خودت خوب کار کردی، برای ناسا خوب کار کردی، و من رک و پوست کنده خیلی مفتخرم که تو را دوست خطاب کنم.”
رونی والتر کانینگهام در 16 مارس 1932 در کرستون، آیووا متولد شد و بزرگترین فرزند از پنج فرزند بود. پدرش، والتر، یک تجارت کوچک ساختمانی داشت. هنگامی که او جوان بود، خانواده اش به ونیز، کالیفرنیا نقل مکان کردند.
او در سال 1951 وارد نیروی دریایی شد و در جنگ کره با جنگنده های تفنگداران دریایی پرواز کرد. پس از ترک خدمت فعال در سال 1956، مدرک لیسانس و فوق لیسانس فیزیک را از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس دریافت کرد. در اکتبر 1963، در حالی که در شرکت رند کار می کرد و در حال تحصیل در سطح دکترا بود، به عنوان سومین گروه از فضانوردان ناسا انتخاب شد.
بلافاصله پس از آپولو 7، آقای کانینگهام به عنوان مدیر برنامه Skylab شناخته شد که اولین ایستگاه فضایی آمریکا را توسعه داد. پیت کنراد فضانورد در سال 1970 جانشین او شد. آقای کانینگهام سال بعد پس از ناکامی در گرفتن مأموریت برای پرواز در ماموریت های آتی Skylab از ناسا استعفا داد.
آقای کانینگهام بعدها مدیر ارشد شرکت های مالی و املاک شد. در سال 2012، او به گروهی از فضانوردان سابق و کارمندان ناسا ملحق شد که نامه‌ای به آژانس فرستادند و در آن از ادعاهای اثبات‌نشده‌ای که دی‌اکسید کربن ساخته دست بشر عامل اصلی گرمایش جهانی است انتقاد کردند.
