خلاصه داستان «بت» فصل 1، قسمت 3 تدروس یادداشت هایی دارد

فصل 1، قسمت 3: “Daybreak”

جنت مک‌کردی در کتاب خاطرات خود در سال 2022 با عنوان «خوشحالم که مادرم فوت کرد»، صراحتاً درباره رابطه آشفته‌اش با کابوس مادری صحنه‌ای که بر تمام جنبه‌های زندگی و حرفه‌اش قدرت داشت، نوشت. مک‌کردی در گفتگو با نیویورک‌تایمز عنوان تا حدودی تکان‌دهنده‌ای را که برای کتابش انتخاب کرده توضیح داد و گفت: «احساس می‌کنم که پردازش را انجام داده‌ام و کار را انجام داده‌ام تا عنوان یا فکری را به دست بیاورم که احساس تحریک‌کننده داشته باشد.»

شاید «بت» مستقیماً از داستان مک‌کردی الهام نگرفته باشد، اما شباهت‌ها مشهود است زیرا در قسمت اخیر جزئیات بیشتری درباره گذشته جوسلین به ما ارائه شده است. جوسلین نیز مانند مک‌کردی یک ستاره کودک بود که مادرش از او سوء استفاده می‌کرد. جوسلین نیز مانند مک‌کردی آن مادر را به دلیل سرطان از دست داد.

اما به جای ارائه نگاهی ظریف به رابطه ناراحت کننده و پیچیده والدین، که در آن عشق با درد درآمیخته است، اپیزود این هفته «بت» از افشای اتفاقاتی که برای جوسلین در دوران کودکی او رخ داده است استفاده می کند تا او را عمیق تر به یک رابطه توهین آمیز جدید سوق دهد: همانی که او با تدروس درگیر شده است. این برای تحریک می رود، بله، اما کار را برای به دست آوردن آن انجام نداده است.

تدروس اکنون جوسلین را به طور کامل در اختیار گرفته است. او وارد خانه شده است و تمام جنبه های زندگی او را مدیریت می کند. او او را از خواب بیدار می کند و از آنها می خواهد که به خرید بروند، و به او می گوید که در حالی که آنها لباس های خود را در فروشگاه بورلی هیلز والنتینو امتحان می کنند، هیچ سلیقه ای ندارد. او کارمندی را که به نظر او به جوسلین نگاه می‌کند، تهدید می‌کند که «مقدار پایش» را خواهد گرفت. در بازگشت به خانه، تدروس جوسلین را مجبور می‌کند سرآشپز شخصی‌اش را اخراج کند، او پس از پرسیدن اینکه رژیم غذایی پروبیوتیک‌اش چگونه کار می‌کند، با او معاشقه می‌کند.

تمام همراهان او نیز در عمارت جوسلین ساکن شده اند. بنابراین این تنها تدروس نیست که ایدئولوژی خود را به جوسلین فشار می دهد، بلکه پیروان او نیز هستند که ایده های او را موعظه می کنند که هنر خوب از درد سرچشمه می گیرد. آنها از این ایده حمایت می کنند که شخص مجاز نیست به هیچ چیز «نه» بگوید، زیرا هر تجربه، حتی یک تجربه بد، می تواند یک آهنگ عالی به همراه داشته باشد. این منجر به بحثی بیهوده می شود که در آن کلوئه و ایزاک استدلال می کنند که مرگ پسر رابرت پلنت ضروری بود زیرا او را به نوشتن “همه عشق من” لد زپلین سوق داد.

هیچ کس نمی تواند انکار کند که هنر شگفت انگیز از رویدادهای وحشتناک بیرون آمده است، اما گروه تدروس به نسخه ای افراطی از آن اعتقاد دارند که در آن هنر ارزش هر رنجی را دارد. آنها استدلال می کنند که مرگ یک نفر ممکن است به دلیل زیبایی آهنگی که از آن سرچشمه می گیرد، جان افراد زیادی را نجات دهد. استثماری که آنها انجام می دهند آشکار است. حتی کلویی به ظاهر شیرین جوسلین را وادار می کند تا مادرش را در موسیقی خود بیدار کند – و این قبل از اینکه کلویی میزان کامل کاری را که مادر جوسلین انجام داد را بیاموزد.

این جزئیات در طول یک مهمانی شام آشکار می شود، که با تشکر شیرین جوسلین از کسانی که در آنجا بودند شروع می شود، اما به صحنه ای ناخوشایند تبدیل می شود که در آن تدروس، که از او برای آموزش “چگونه دوباره خوش بگذرد” به او تشکر می کند، او را تحت فشار قرار می دهد تا اسرار خود را فاش کند. . و این پس از آن است که او زاندر را تحت فشار قرار می دهد تا ایده خود را برای استفاده از سلفی صورت سمن به عنوان جلد آلبوم به اشتراک بگذارد – تصویری که بحث های اینترنتی را برانگیخت، همانطور که او در نهایت اعتراف کرد.

تدروس پس از سرزنش او که “شما موسیقی سطحی می سازید چون به چیزهای سطحی فکر می کنید”، جوسلین را تحت فشار قرار می دهد تا به همه بگوید که مادرش چگونه او را آزار داده است. جوسلین به طور جدی تعریف می کند که چگونه مادرش او را با برس مو کتک می زد و مراقب بود فقط در جاهایی که دوربین نمی دید او را بزند. این ابزاری برای ایجاد انگیزه بود – مادر جوسلین از برس مو استفاده کرد تا او را بیدار نگه دارد، یا او را وادار کند که خطوط یا حرکات رقصش را یاد بگیرد. همچنین ابزاری برای کنترل بود که وقتی جوسلین در حال لبخند زدن با خودش ظاهر شد. مادرش گاهی آنقدر به او ضربه می زد که پوستش بشکند.

تدروس تظاهر به همدردی می کند، اما بلافاصله راه دیگری را برای کنترل جوسلین شناسایی می کند. او از او می‌پرسد که آیا «انگیزه‌ای» که ضربه خوردن به او داده است را از دست می‌دهد. او پاسخ می دهد: “گاهی اوقات.” او پاسخی آماده دارد: «اگر موسیقی‌ای را که می‌سازید دوست داشتید، آیا احساس می‌کردید ارزشش را دارد؟» در حالی که اشک روی صورتش جاری بود می گوید: “بله.” به او دستور می دهد که برو برس مو را بیاور.

اپیزود با کتک خوردن جوسلین، چهار دست و پا، توسط تدروس در حالی که دنبال کنندگانش تماشا می کنند، به پایان می رسد. عکس های صورت او در حالی که به طرز وحشیانه ای با برس مو به او ضربه می زند، با تصاویری از او در حال حمام کردن او پراکنده شده است. در طول صحنه‌ای که صبح روز بعد به نظر می‌رسد، او به او نگاه می‌کند و می‌گوید: «ممنون که از من مراقبت می‌کنی.» سپس اعتبارات رول می شود.

آنچه که ما شاهد آن هستیم آشکارا شروع یک رابطه بد است، اما این نمایش نمی تواند در برابر تیتراژ مقاومت کند. در این سکانس پایانی، جوسلین لباس توری شفافی پوشیده است که در آن تانگ او نمایان است. تکه‌های وان حمام با برهنگی که تا به حال مرموز شده است، آغشته شده است. “بت” خود کمی شبیه تدروس است. تا یک لحظه با جوسلین همدردی می کنم.

با این حال، عمدتاً فقط می‌خواهد از هر ترحمی که گهگاه ایجاد می‌کند در خدمت چیزی که سرگرمی می‌داند استفاده کند. نیاز دائمی جوسلین به مادرش، با وجود سابقه طولانی سوء استفاده، ارزش بررسی دارد. اینجا بررسی نشده است. در عوض، تدروس مسئولیت را بر عهده می گیرد و از آن به نفع خود استفاده می کند.

یادداشت های لاینر:

• این که The Weeknd در صحنه های مختلف آواز می خواند بسیار حواس پرت است. فهمیدم که تسفایه می‌خواهد برای نمایش موسیقی بسازد، اما شنیدن صدای او در این زمینه زمانی که او نیز در حال بازی تدروس است، عجیب است.

• آیا نوعی جایزه وجود دارد که بتوانیم به ریچل سنوت برای چهره منزجر لیا بدهیم؟

• در موزیک ویدیویی که قرار بود متعلق به جوسلین باشد، نگاهی اجمالی به جنی در نقش دیان در حال اجرا می بینیم. آیا “گناهکار کلاس جهانی” آهنگ او اکنون است؟

• من احساس می‌کنم در اینجا یک برداشت نادرست از پویایی موسیقی پاپ امروزی وجود دارد. این ژانر بیش از هر زمان دیگری اعتراف کننده است و ملکه های حاکم این صنعت، تیلور سویفت و بیانسه، هر دو از تجربیات شخصی خود در موسیقی خود استفاده کرده اند تا تاثیر زیادی داشته باشند. تصور اینکه مدیران موسیقی با اجازه دادن به جوسلین برای غمگینی برای آهنگ‌هایش مخالف باشند، یا اینکه جوسلین تصور کنند طرفداران هیچ چیز قابل ربطی در مورد زندگی او پیدا نمی‌کنند، سخت است.

• اگر برنامه‌ای می‌خواهید که (به طرز خنده‌داری) به این موضوع بپردازد که صنعت پاپ واقعاً بحران سلامت روان یک ستاره را به عنوان یک ابزار بازاریابی می‌بیند، آیا می‌توانم «The Other Two» را در Max توصیه کنم؟