صادره به تاریخ، صادره در تاریخ، تاریخ صدور:
جری لی لوئیس، سلطان راک اند رول آمریکایی دهه 1950 که نقشی اساسی در شکل دادن به صدای نوپای این ژانر داشت، درگذشت. او 87 سال داشت.
روزنامه‌نگار او روز جمعه به خبرگزاری فرانسه گفت، ستاره‌ای که به‌خاطر قفل‌های بلوند روان، ضرب‌های پیانوی پر سر و صدایش و حضور پرحاشیه‌اش در صحنه شهرت داشت، ستاره‌ای که بیشتر برای کلاسیک «توپ‌های آتش بزرگ» شناخته می‌شد، به مرگ طبیعی درگذشت.
روزنامه نگار او به نقل از جودیت همسر این هنرمند گفت: «او آماده رفتن است.
کار لوئیس که دوست و رقیب الویس پریسلی بود، بیش از نیم قرن را در بر گرفت و داستان های وحشی فراوانی در مورد همسران متعدد او، دزدی های مست، و درگیری با دولت بر سر مالیات های معوقه ایجاد کرد.
همچنین مجموعه ای از بازدیدهای حذف نشدنی را ایجاد کرد.
لوئیس در 29 سپتامبر 1935 در فریدی، لوئیزیانا به دنیا آمد و در 9 سالگی به عاج رفت. سال بعد، والدینش المو و مامی مزرعه خانوادگی را رهن کردند تا برای او یک پیانوی ایستاده بخرند.
لوئیس به همراه پسر عمویش میکی گیلی و جیمی سواگارت – که به ترتیب تبدیل به یک موسیقی‌دان کانتری برنده جایزه و یک بشارت‌دهنده رسوایی شده بودند – ساعت‌ها را صرف تکمیل هنر خود کرد.
‘قاتل’
در سال 1956، لوئیس به ممفیس، تنسی – شهری در جنوب آمریکا که به مهد روح، بلوز و راک معروف است- رفت تا با تهیه‌کننده سام فیلیپس در Sun Records که نقش مهمی در ظهور نجومی پریسلی داشت، ارتباط برقرار کند.
لوئیس، پریسلی و جانی کش با کارل پرکینز در استودیو برای جم سشن معروف «کوارتت میلیون دلاری» در آن سال، که خیلی دیرتر منتشر شد و مورد تحسین قرار گرفت، گرد هم آمدند.
لوئیس سال بعد با آهنگ پرفروش خود “Whole Lotta Shakin’ Goin’ On” به شهرت رسید — که اشعار تحریک آمیز آن برخی از ایستگاه های رادیویی را که در ابتدا از پخش آن امتناع کردند شوکه کرد.
ادامه‌ی او، «توپ‌های بزرگ آتش»، همچنان یکی از پرفروش‌ترین تک‌آهنگ‌های تمام دوران است و همچنین نام فیلم مستندی در سال 1989 درباره لوئیس بود که بازیگر آن دنیس کواید بود.
در تابستان 1958، لوئیس – ملقب به “قاتل” – به اوج رسید، با طرفدارانی که در برنامه‌ها جمع می‌شدند، پول‌ها سرازیر می‌شد، و سومین موفقیتش، “Breathless” که توانست به جدول‌ها صعود کند.
در دورانی که صخره هنوز پشت گوش خیس بود و حتی کوچکترین چرخش پایین تنه توسط پریسلی باعث ایجاد حسی شد، لوئیس آن را جلوتر برد و با دست و پا بر روی کلیدها کوبید — گاه با جهش از بالای پیانوی بزرگ خود به جیغ شادی می‌پرید. .
“چه کسی فکر می کرد من باشم؟” بیانیه ای از طرف تبلیغات او به نقل از راکر در روزهای پایانی زندگی اش نقل می شود.
(AFP)
