اگر سیاست یک & شوخی& است، رای دهندگان آن را دریافت می کنند

آقای لوزادا می نویسد، دروغ بزرگ انتخاباتی آقای ترامپ، «به فریب قدیمی تری گره خورده است که بدون آن نمی تواند دوام بیاورد: این ایده که سیاست آمریکا در اصل یک شوخی است. . . . وقتی سیاستمداران به طور علنی از مواضعی که به طور خصوصی رد می‌کنند دفاع می‌کنند، جوک می‌گویند. زمانی که از چالش اداره کشور به خاطر عجله به راه انداختن دشمن دست می کشند، لطیفه می گویند. هنگامی که آنها می گویند که باید به همان ترس هایی که در میان رای دهندگان خود تشویق یا ایجاد کرده اند بپردازند، این جوک را می گویند.

چیزی که به قطعه آقای لوزادا غنای می بخشد که او قصد ندارد این است که او خودش به جوک گفتن مشغول است، که در آن همه اینها کار جمهوری خواهان است، انکار انتخابات دموکرات در سال های 2000، 2004، 2016 و 2018 وجود ندارد. دروغ تبانی روسیه ساخته شده وجود ندارد، آقای بایدن تهدید برتری طلبان سفیدپوست را به نفع خود بازی نمی کند، او و متحدانش آخرالزمان آب و هوایی را که در هیچ کجای علم یافت نمی شود شلاق نمی زنند.

شوخی ادامه دارد. برخورد عجیب و غریب مشابهی را در واشنگتن پست و نیویورک تایمز در هفته گذشته در مورد اخبار مربوط به خاتمه یافتن تحقیقات بازرس ویژه جان دورهام مشاهده کنید، که هر دو مقاله آن را سنجیده و مغایر با استانداردهای (منتظر آن) هذل گویی و هذیان گویی خود آقای ترامپ دانستند. لفاظی منفعت طلبانه

از چه زمانی آقای ترامپ معیار همه چیز است؟ تنها زمانی که هدفش نادیده گرفتن موفقیت آقای دورهام در رسیدن به ته کلاهبرداری تبانی باشد، کاری که مطبوعات از انجام آن خودداری کردند. مثال: ادعای مفصل او مبنی بر اینکه صحنه سکس در هتلی در مسکو، که رسانه ها به مدت دو سال از آن لذت می بردند، کاملا ساختگی بود و توسط یک “بازپرس” دموکرات پولی به منبعی نسبت داده شد که تماس او را رد کرد.

این شوخی هم در خوشحالی آقای ترامپ و هم در رسانه ها از 214 صفحه دادستان کل نیویورک وجود دارد که هیچ جرمی را در اغراق ثروت آقای ترامپ برای بازبینان وام های بانکی که در بین همه مردم روی زمین دقیقاً می دانستند چه کسانی هستند، وجود دارد. با آنها سروکار داشتند (برخلاف مردمی که گزارش رسانه‌ها از روسیه را به صورت واقعی پذیرفتند و بعداً متوجه شدند که این یک “شوخی” لوزادی است.)

استعاره ی شوخی آقای لوزادا بدبینی قاطع افسانه سازان سیاسی معاصر (به جز کسانی که طرف او هستند) را به تصویر می کشد، اما شاید اعتبار کافی را برای عموم قائل نیست. اگر تعاملات من نشانه‌ای باشد، رای‌دهندگان در رمزگشایی چرخش به سمت پوچی در سیاست ما، به عنوان چیزی شبیه به امواج غیرقابل توضیح مد بالا، پیشرفت سریعی داشته‌اند، و با این حال آنها هنوز درک می‌کنند که چگونه مبارزه اساسی برای قدرت، چیزهایی را که برایشان مهم است، لمس می‌کند. مانند شغل، جنایت و تحصیل.

منبع واقعی دردسر – یا شاید فقط شوخی واقعی – یک صنعت خبری است که دیگر به شواهدی برای آنچه می‌گوید علاقه‌ای ندارد، فقط به اینکه چگونه می‌توان از آن استفاده کرد. تظاهر به یک انگیزه مدرن‌سازی است که در آن استانداردهای سنتی «عینیت» برای اهداف بالاتر و نتیجه‌گرایانه کنار گذاشته می‌شوند. اما دلیلی وجود دارد که شعار مطبوعات قبلاً این بود: “راستش را بگو مهم نیست که گاو چه کسی خورده باشد.” ما نمی دانیم و نمی توانیم بدانیم که آینده چگونه خواهد بود. موضوع ساده صادق بودن در مورد حقه روسیه را در نظر بگیرید. آیا با اعتراف به حقیقت، آقای ترامپ را تقویت می‌کنیم یا به رای‌دهندگان او نشان می‌دهیم که رسانه‌ها و نخبگان دولت فاسد غیرقابل جبرانی ندارند و شاید بتوان حداقل در برخی مواقع به آنها اعتماد کرد؟

به اعتبار آنها، چند ستون نویس برتر در پست و تایمز اخیراً با درک تأثیر مخرب کلاهبرداری تبانی بر اعتماد عمومی، مسیرهای جسورانه جدیدی را ترسیم کرده اند. در سال 2020، من به جو بایدن پیشنهاد کردم که همین کار را انجام دهد. با تایید تحقیقات دورهمی، او می توانست گام بزرگی در جهت تقویت آشتی که موعظه می کرد بردارد. اکنون به صحبت های او گوش دهید و متوجه می شوید که او هرگز علاقه ای به آشتی نداشت. او داشت «لطیفه» را به معنای آقای لوزادا می گفت. علاقه آقای بایدن در برانگیختن عصبانیت ترامپ به عنوان بهترین گزینه برای طولانی کردن قدرت خود در سراسر صحنه است.

امیدهایی وجود دارد، مانند نشانه‌هایی که نشان می‌دهد مالک جدید CNN می‌خواهد کار خود را پاک کند، اما خود را نیز راحت کنید که زمان حلال بسیاری از مشکلات است. خبرنگاران و سردبیران امروز بازنشسته خواهند شد و به پاداش نهایی خود خواهند رفت. همانطور که استیو جابز فقید در سخنرانی آغاز به کار دانشگاه استنفورد گفت، دلیل اصلی که امید برای بشر ابدی به وجود می آید، امکان تجدید است که ناشی از این واقعیت است که همه ما در نهایت قربانی جداول مرگ و میر خواهیم شد.